معنای کاراته چیست؟

کاراته یک هنر رزمی ژاپنی است که جنبه های جسمانی آن به دنبال توسعه ی حرکات بدنی دفاعی و ضد حمله است. مضامین آموزش سنتی کاراته مبارزه و دفاع از خود است، اگرچه هدف جنبه های روحی و اخلاقی آن، پیشرفت کلی افراد است. این امر از طریق نظم و انضباط و تلاش مداوم مورد نیاز در تمرین، تسهیل می شود.

اگر بخواهیم کاراته را در یک جمله توصیف نماییم، مناسب ترین توصیف که شاید بحث انگیز باشد این است که "شما در کاراته هیچ وقت ابتدا حمله نمی کنید". این پندی از گیچن فوناکوشی اهل اوکیناوا است که کاراته را در سال 1922 به ژاپن آورد و به عنوان پدر کاراته ی مدرن پذیرفته شده است.

کلمه کاراته ترکیبی از دو کانجی (کاراکتر چینی) است : کارا به معنای خالی و ته به معنای دست؛ بنابراین کاراته به معنای دست خالی است. پیشوند دو، به معنای راه است و کاراته دو به این امر اشاره دارد که کاراته همچون روش کلی زندگی است که فراتر از برنامه های دفاع شخصی می باشد. در کاراته دو سنتی فرض می شود که فرد مبارزه می کند و کوشش می کنند تا در مقابل خودش به برتری دست یابد.

منبع: ترجمه شده توسط آزاده سادات مقدم نیا از سایت https://www.tulane.edu/