اندرزهای بیست گانه استاد فوناکوشی- اندرز 1

1)    کاراته با احترام آغاز و با احترام نیز خاتمه می‌یابد. 

Karate-do wa rei ni hajimari rei ni owaru koto a wasaru na

استاد فوناکوشی در اولین اندرز خود توصیفی زیبا و فوق‌العاده‌یی در مورد عشق ارائه کرده است. وی نشاط و رضایتی که حاصل همدلی و صمیمیتی است که از دل و جان اشخاص با دیگران بوجود می‌آید را کاملاً احساس کرده است. شاید یکی از بهترین، با ارزش‌ترین و خالص‌ترین احساسات در بین ما، نوع‌دوستی، عشق و احترام نسبت به یکدیگر باشد. احترام، برادر عشق است. هرچند ممکن است که ما به آن واقف نباشیم، ولی احترام به هدف عمیق‌تری دلالت دارد و آن عبارتست از تکامل و کسب ارزشهای والای انسانی در هنر زندگی. با نگاهی روشنفکرانه می‌توان گفت که معنی آن عبارتست از، بازکردن درها بسوی راز و رمز زندگی. تواضع، فروتنی و احترام، سبب آگاهی و بینش خواهد شد. بدون درک مفهوم احترام و تواضع، نمی‌توانیم بطور حقیقی درها را باز کنیم.

بدون بیرون آمدن از خود (منیت) و راهیابی به قلب دیگران از طریق احترام (تعظیم نمودن و یا دست دادن)، کسی نمی تواند ادعا کند که هنرجوی کاراته دو می باشد و قاعدتا نیز نمی تواند روش های بودو را مشاهده و درک کند. هنرجوی کاراته می بایست اهمیت واقعی احترام را نسبت به خود و دیگران به خوبی درک کند. بخاطر بسپارید که هر طور شما رفتار کنید، دیگران نیز به همان نحو با شما رفتار خواهند نمود.

منبع: کتاب کاراته و اندرزهای اخلاقی