اندرزهای بیست گانه استاد فوناکوشی- اندرز 12
12) فکر نکنید که حتماً باید برنده شوید، در عوض فکر کنید که نباید بازنده شوید.
Katsu kangae wa motsuna; makenu kangae wa hitsuyo
غربی‌ها طبعاً برنده‌ها را دوست دارند. ما یک جامعه‌ی رقابتی هستیم. برنده‌ها را دوست داریم ولی در عین حال دوست داریم که آن برنده دارای قوه‌ی قضاوت سلیم و دلسوز باشد. گاهاً در مسابقات باشگاهی دیده می‌شود که والدین هنرجویان به هنگام باخت فرزندانشان، رفتارهای بسیار ناراحت‌کننده‌ای در مقابل چشم آنها انجام می‌دهند چرا که نتیجه مسابقه به میل آنها نبوده است.
دیده می‌شود که در مسابقات کاراته غیرسنتی کاراته‌کا با داور مشاجره می‌کند چرا که امتیاز را به او نداده‌اند. نه تنها مشاجره، بلکه دیده شده که یکبار کاراته‌کایی داور را هُـل داد و به صورتش نیز ضربه‌ای زد و او را مجروح کرد. شما بگویید، چند بار دیگر باید شاهد رفتارهای غلط و ناپسندی باشیم که فقط در فیلمهای رزمی به نمایش در می‌آیند؟
باید بدانیم که اگر کاراته‌کا اصول بازی جوانمردانه را بداند و در مراسم پایانی مسابقات شرکت کند، چه بعنوان برنده و چه بعنوان بازنده، آن کاراته‌کا دانا و باتجربه است و این دانش و آگاهی زائیده‌ی هر لحظه از یک مبارزه واقعی است. در پایان رقابت، برنده بسیار خوشحال و راضی است. تکنیک‌ها و تاکتیک‌هایش و کاربرد صحیح و بموقع آنها او را برنده مسابقه کرده‌اند. حال آنکه اشتباهات نیز برای بازنده کسب تجربه بود. بازنده هم باید خوشحال باشد چرا که این امکان را پیدا کرده است که از اشتباهات خود درس گرفته و در جهت برطرف کردن و اصلاح آنها قدم بردارد. برنده و بازنده‌ای در کار نیست. هر دو حریف، برنده هستند.
منبع : کتاب کاراته و اندرزهای اخلاقی
